W jubilerstwie rodowanie, czyli nakładanie powłoki rodu, jest cenione za wyjątkowe właściwości optyczne. Cenną jego zaletą jest duża odporność na działanie siarczków, podczas gdy srebro czernieje w obecności tych związków. Poza tym rod nałożony elektrolitycznie odznacza się dużą twardością.

Historia rodu jako materiału jubilerskiego rozpoczęła się z chwilą jego zastosowania w postaci powłok osadzanych galwanicznie. Moda lat 20. ubiegłego wieku na wyroby z platyny zmusiła wytwórców do poszukiwania metali o bardzo podobnych właściwościach, ale znacznie tańszych. Barwa powłok rodowych osadzanych galwanicznie na wyrobach ze złota była tak zbliżona do platyny, że w przypadku tańszej biżuterii chętnie stosowano rodowanie. Moda art déco lat 30. XX w. ugruntowała znaczenie powłok rodowych osadzanych metodą elektrochemiczną. Pokrycia te obok swojej szlachetności odznaczały się wysoką twardością (znacznie przewyższającą twardość platyny), a jednocześnie niższą ceną. Wybuch II wojny światowej i związane z nią potrzeby przemysłu zbrojeniowego sprawiły, że rod uznano za materiał strategiczny. To spowodowało wycofanie go na wiele lat z jubilerstwa. Ponowne zainteresowanie nim jako materiałem do wytwarzania biżuterii przyszło wraz z modą na „białe złoto”. W wielu przypadkach udało się zastąpić drogie stopy „białego złota” relatywnie tańszymi powłokami rodowymi, które ponadto były bielsze niż barwa stopów złota. Rod nakładano na srebro jak i na niskiej próby stopy złota.

Moda na białą biżuterię, szczególnie w krajach azjatyckich, zwiększyła w ostatnim okresie zużycie metali z grupy platyny, a tym samym zapotrzebowanie na powłoki rodu osadzane galwanicznie. W galwanotechnice metali z grupy platyny rod obecnie znalazł największe zastosowanie, mimo że należy do najdroższych metali tej grupy. Tłumaczy się to cennymi właściwościami rodu nałożonego elektrolitycznie (zwiększona twardość, piękny wygląd zewnętrzny, wysoki współczynnik odbicia światła) i względną prostotą samego procesu.

Zasadniczą cechą powłok rodowych są ich wyjątkowe właściwości optyczne. Rod nałożony elektrolitycznie jest znacznie jaśniejszy od nałożonej elektrolitycznie platyny lub palladu. Współczynnik odbicia światła rodu (73-75%) znajduje się na drugim miejscu za srebrem. Przykładem wyjątkowych właściwości ochronnych powłok rodowych może być fakt, że naczynie srebrne pokryte warstwą rodu o grubości 2,5 mikrometra nie ulega niszczącemu działaniu wrzącej wody królewskiej w ciągu 30 minut. Powłoka rodowa zachowuje połysk i nie obserwuje się żadnych punktów korozji.

Mimo wysokiej ceny rodu, wyroby wykonane ze srebra i pokryte warstwą tego metalu są coraz powszechniejsze na rynku. Z racji swoich unikalnych właściwości, barwy zbliżonej do barwy srebra jak również wysokiej odporności na korozyjne działanie wielu substancji okazał się materiałem jednym z najlepszych do zabezpieczenia wypolerowanej powierzchni srebra przed ciemnieniem. Biżuteria pokryta warstwą rodu w użytkowaniu zachowuje swoje walory dekoracyjne przez bardzo długi czas. Nie obserwuje się matowienia powierzchni, czy nieregularnych przebarwień, tak charakterystycznych dla wyrobów wykonanych ze srebra.